Projektligj "Kodi Penal i Republikës së Shqipërisë"

I gjithë drafti i propozuar i Kodit Penal paraqet një qasje të diskutueshme, pasi nuk është në përputhje me frymën dhe parimet themelore të Kushtetutës sonë. Në mënyrë të veçantë, vërehet se dispozitat që lidhen me ekonominë, taksat, tatimet dhe detyrimet fiskale janë trajtuar si çështje me karakter penal (pavarësisht vlerës). Këto fusha, në përputhje me parimet e së drejtës dhe praktikat ndërkombëtare, duhet të mbeten objekt i legjislacionit administrativ dhe procedurave të rregullta tatimore, jo i ndëshkimit penal.
Penalizimi i marrëdhënieve fiskale rrezikon të cënojë sigurinë juridike, të mbingarkojë sistemin gjyqësor penal dhe të vendosë qytetarët e bizneset në një klimë pasigurie, në vend që të garantojë korrektësi dhe efikasitet administrativ. Për këtë arsye, është e nevojshme një rishikim i thelluar i draftit në mënyrë që të harmonizohet me Kushtetutën dhe parimet e shtetit të së drejtës.

Po bëja disa shqyrtime dhe në nenin 33 pika 1 thuhet: Askush nuk mund të dënohet për një veprim ose mosveprim të parashikuar nga ligji si vepër penale, në qoftë se nuk është kryer me faj.

Termi faj duhet të përkufizohet sepse nga njëra anë është shkelje e rregullave morale dhe nga ana tjetër është emocion. Si psh; ndjeva faj. Nuk është kryer me faj do të thotë që një veprim apo mosveprim është kryer pa ndjenjë të caktuar. Ndjenjat duhet të ndahen nga ligji. Emocionet duhen lënë jashtë. Çdokush mund të ndjej pendesë përpara ose pas krimit dhe kjo është e vështirë të kuptohet pasi emocionet përshkruhen ndryshe nga njerëz të ndryshëm. Ndjenja e fajit vjen nga një shkelje e standarteve morale të personit. Por jo të gjithë kanë të njëjtin standart moral. P.sh; nëse një mësues mund të vjedh por mund të mos ndjej faj ose pendesë kur ndiqet penalisht ndjen pendesë. Një prind pa para që do ti blej fëmijës një lodër nuk do të shkel ligjin dhe vjedh për hir të fëmijës por ndjen pendesë përpara sjellje kriminale. Është pak e vështirë për mua ta kuptoj çdo të thotë nëqoftëse nuk është kryer me faj.

Në nenin 34 pika 1 thuhet;

Vepra penale kryhet me dashje, kur personi e parashikon pasojën e veprës, synon me vullnet ardhjen e saj ose, megjithëse e parashikon, nuk e synon atë, por e lejon ardhjen e saj.

Kjo pikë është në kontradiksion me nenin 33. Pse ?

Së pari duhet definuar faj që të jet në ekulibrium me dashjen. Pra; një sjellje si vrasja mund të jet me dashje por mund të mos kryehet me faj por me inatosje.